Program pracowniczych planów kapitałowych zakłada, że środki odprowadzane na rachunek PPK pracownika, będą pochodziły z trzech źródeł – od pracownika, pracodawcy oraz ze strony państwa. 

Jeżeli chodzi o wpłaty pochodzące od pracownika to wpłata podstawowa wynosi 2% wynagrodzenia. Może ona jednak zostać obniżona na wniosek pracownika do wartości nie mniejszej niż 0,5% wynagrodzenia w przypadku, gdy wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2 – krotności minimalnego wynagrodzenia. W takiej sytuacji ostateczną wysokość wpłaty podstawowej (w przedziale 0,5 % – 2 % wynagrodzenia) określa pracownik w deklaracji składanej swojemu pracodawcy. Trzeba przy tym pamiętać, że wpłata podstawowa w wysokości określonej w deklaracji obowiązuje od kolejnego miesiąca po jej złożeniu, ale tylko do końca roku kalendarzowego, w którym deklaracja została złożona. Aby w kolejnym roku pracownik mógł odprowadzać obniżoną wysokość wpłaty podstawowej, to będzie musiał znów złożyć stosowną deklarację. 

Oprócz tego pracownik może zadeklarować uiszczanie wpłaty dodatkowej w dobrowolnej wysokości w wymiarze do 2% wynagrodzenia. Łącznie zatem pracownik może wpłacać na swój rachunek PPK do 4% wynagrodzenia. 

Odnośnie wpłat pochodzących od pracodawcy, to one także dzielą się na wpłaty podstawowe i wpłaty dodatkowe. Wpłata podstawowa finansowana przez podmiot zatrudniający wynosi 1,5% wynagrodzenia i nie może być zmieniona przez pracodawcę. Ponadto pracodawca może zadeklarować dokonywanie wpłaty dodatkowej w wysokości do 2,5% wynagrodzenia. Niezwykle istotną kwestią jest to, że wysokość wpłaty dodatkowej może być różna dla różnych grup pracowników. Ustawa o pracowniczych planach kapitałowych daje bowiem możliwość jej zróżnicowania ze względu na długość okresu zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym bądź na podstawie postanowień regulaminu wynagrodzeń lub układu zbiorowego pracy. Łącznie więc pracodawca może wpłacić na rachunek PPK pracownika także maksymalnie 4 % wynagrodzenia. Przy tym wszystkie wpłaty finansowane przez pracodawcę nie są wliczane do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia wysokości obowiązujących składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. 

Ostatnim źródłem wpłat na rachunek PPK pracownika są wpłaty dokonywane przez państwo. Te środki mają być dodatkowym bodźcem, aby korzystać z programu pracowniczych planów kapitałowych. Pierwszą wpłatą jest tzw. wpłata powitalna w równej dla wszystkich kwocie 250 złotych. Przysługuje ona pracownikowi, który przystąpił do PPK (to znaczy w imieniu i na rzecz którego pracodawca zawarł tzw. umowę o prowadzenie PPK), a następnie przez co najmniej 3 pełne miesiące dokonywał wpłat podstawowych finansowanych przez siebie. Wpłata powitalna finansowana jest z Funduszu Pracy.

Oprócz wpłaty powitalnej, z tytułu uczestnictwa w PPK w danym roku kalendarzowym uczestnik PPK będzie otrzymywał dopłatę roczną w wysokości 240 złotych. Warunkiem otrzymania tej dopłaty jest to, żeby kwota wpłat podstawowych i dodatkowych finansowanych przez pracownika i pracodawcę wynosiła co najmniej 3,5% liczone od 6 – krotności minimalnego wynagrodzenia w roku za który dopłata jest należna. Dopłaty roczne, tak jak wpłaty powitalne, finansowane są z Funduszu Pracy.